26 november, het is dinsdag. Nu zal en moet er toch eindelijk gevlogen worden. Er blijkt echter nog steeds aan het richtingsroer te worden gewerkt.
Dat kan niet lang meer duren want ze zijn aan het polijsten. Er wordt echter ook nog steeds gewerkt aan het dwarsbalkje in de tailfin van de aanhanger.
Nee, die kist kan nog niet in elkaar want ze moeten de hoogte van het balkje nog afmeten en hebben daar de romp voor nodig. We maken van de nood een deugd en
bouwen even de zuurstof in. De fles regelunit drukbegrenzer etc. haal ik uit het plasic en schroef de drukregelaar even op de fles, eh schroef de drukr.
eh ik schroef helemaal niks, De fles heeft een europese aansluiting en de drukregelaar een Amdrikaanse. Terug naar onze rots in de branding, genaamd
Alicea. Die staat met mijn fles op de arm een andere zweefvlieger te woord terwijl eindeloos de telefoon gaat Stresbestendigheid is hier een eerste vereiste.
Alicea vertrekt met mijn fles en komt terug met een drukregelaar die wel past. Nu nog even de fles laten vullen en dat kan een kilometer verderop
aan de andere kant van het veld. Daar aangekomen schudt iedereen het hoofd. Die aansluiting hebben wij niet en kunnen die fles niet vullen. Wij weer terug
naar Jonker sailplanes en worden toegewuifd door Uys Jonker die glimlachend in zijn kist springt. Terug bij Alicea, wordt er druk getelefoneerd en
nu komt iemand een volle fles brengen. Heb je nog iets nodig Jan ? Nu je het zegt, we hebben nog een parachute nodig en een sleepkist. Alicea regelt het en
We kunnen aan de andere kant van het veld de kist in elkaar laten zetten de parachute ophalen en die regelen daarook de sleepkist.
Verder krijg ik nog gauw een kenteken van JS in mijn handen gestopt om op de kist te plakken want op onze eigen registratie vliegen
kan natuurlijk nog niet. Onderweg naar de auto lopen we een vriendelijk heer van kantoor
tegen het lijf, die uitlegt dat morgen de kist een grote inspectie moet hebben van een CAA inspecteur. Oja, en dan? Nou dan duurt het nog wel even
voordat die toestemming om met de kist te vliegen los komt. Grumbel Grrrrrrrr Grumbel, ik voel lava opborrelen uit mijn tenen, kan me nog net inhouden
want die beste man kan er ook niks aan doen. We gaan dus weer naar het vriendelijke kantoor dat geen zuurstoffles kon vullen en vragen om hulp bij
het opbouwen van de kist . Eh, we hebben het reuze druk, maar om vijf uur hebben we wel even tijd. Ik overweeg nog even van het aanbod gebruik te maken,
maar met een blik op Brigitte vrees ik dat de zaak dan echt uit de hand gaat lopen. We blazen het vliegen af en na twee dubbele bacardi/cola's
bij de Beef Boy's is het leed al snel weer te dragen.
Het is woensdag 27 november. Vroeg op, want het is mooi weer en ik plan een 100 km driehoek. Er ligt een email met een goed aanbod van een verzekeringsmaatschappij in mijn postbox en een mailtje van Uys die voor de vlucht nog even praten wil. Op het veld zegt Alicea dat we aan de andere kant van het veld van dat vriendelijke kantoor dat de fles niet kon vullen en geen tijd had om te helpen met opbouwen, nu hulp kunnen verwachten, een chute kunnen we ophalen in de werkplaats. Dat laatste lukt zonder problemen, maar als ik bij dat vriedelijke kantoor dat geen fles kon v... etc. aankom en vraag of ze even kunnen helpen, krijg ik als antwoord:"Jonker Sailplanes". Terug naar Alicea. Die stuurt twee mensen van de fabriek die de kist opbouwen en de nodige informatie geven over hoe je het een en ander verkeerd kan doen. We slepen de kist naar de fabriek, zetten hem neer bij de tap, en haasten ons naar Uys die Uitlegt dat de kist waarschijnlijk pas morgen verzekerd is. Geen punt Uys, ik vlieg al 20 jaar zonder verzekering. Ik krijg een briefing over het zwaartepunt, de waarschuwing dat de JS3 met een flikrol op z'n rug draait bij het overtrekken in een bocht en het verhaal dat het waanzinnig moeilijk is om de kist in de eerste meters van de aanloop recht te houden. Men adviseert zelfs om met remkleppen open te beginnen omdat de hogere vleugel daar meer invloed van ondervindt dan de lagere. Water menemen op je eerste vlucht ?!? Ja, waarom niet. Ik probeer een record te vliegen daarvoor ben ik hier. Tijdens de discussie die ontstond vreesde ik dat Uys op zijn knien zou gaan liggen, als ik maar geen water meenam. Dat kon ik echt niet aanzien dus, we starten zonder water. Na nog een briefing in de cockpit was het dan zover en starte ik van baan 03. Oja, ik vergeet nog te vertellen dat die inspectie een vergissing was want die had de kist al gehad en de door Alicea meegegeven calsign hoefde ook niet op de kist te worden geplakt.
De JS3 doet me denken aan de ASW24. Mijn indruk is dat het een zeer makkelijk vliegtuig is om te besturen.
Geen enkel probleem in de eerste meters van de aanloop, wat natuurlijk nog niet zoveel zegt. Wat ik wel graag wilde was die beruchte flikrol
in die overtrokken bocht reproduceren. Wel hoog natuurlijk want de verhalen hebben het over een hoogte van 300 meter nodig voor een recouvery.
Dus: flaps een na grootste positieve uitslag, 45 graden helling en heel langzaam de knuppel in de buik trekken. Het vliegtuig regageerde,
probeerde snelheid op te nemen,schudde en trilde vervaarlijk en de roeren verloren alle druk. Maar er gebeurde verder niks. Verschillende
overtrekken met verschillende flapstanden waren geen probleem. Maximale sideslip, ook geen probleem. Ik begon me te vervelen en het begon
overal te regenen. Ook tussen de wolken. Het plakband vloog van de kist en ik besloot een blauw stuk in te vliegen om de motor te starten.
Gewoon voor de lol. Kleppen open, terug naar 1000 meter, snelheid 100 km/u en de schakelaar in de run stand. Er gebeurde niets. Het LCDisplay van de
motorbediening zei dat de motor er uit kwam (niets van de merken) en na 40 seconde een rood scherm met No Idle RPM. Kortom geen lightup.
Nog een keer en weeer het zelfde resultaat. 100 km van huis overal regen en 800 meter inmiddels. Motor in, thermiek zoeken, en naar huis vliegen.
Even nog de bugwipers proberen. Links doet het niet. Rechts ook niet. Even kijken of ik een foutje met alle schakelaars heb gemaakt.
Neehoor, Ze zijn in en als ik ze verder in wil trekken maken de motortjes flink kabaal We gaan morgen weer naar ......... Alicea!
Ik ben natuurlijk bevooroordeeld, maar ik denk dat de JS3 het beste vliegtuig is dat op dit moment te koop is. In ieder geval voor
Afrikaanse omstandigheden. In Europa heeft de kist een stevige concurent aan de Ventus 3.
Morgen meer mooi weer. We gaan op de grond de motor starten en de bugwipers inspecteren. Never a dull moment.
28 november, vroeg op het veld om met water een recordje te proberen. Eerst even de motor gebrobeerd, en die liep feilloos.
Waarschijnlijk lucht in de brandstofleiding gehad. Ik maakte me nog zorgen om 1050 graden EGT tijdens de start, maar dat schijnt normaal te zijn.
De Bugwipers waren hardnekkiger. Iemand van de fabriek is er nog een uurtje mee bezig geweest en nu werkt en past alles beter.
Net als gisteren begon het weer overal te regenen en net als gisteren was mijn startpunt daardoor onbereikbaar.
Dat heb je als je de omgeving niet kent, maar morgen proberen we het weer met een beter startpunt. Oja, dat papier wat "permission to fly" heet
is er nog steeds niet. Uys vraagt om zo veel mogelijk klachten naar de SACAA te sturen.
28 november 2019
Voor mij was het gisteren allemaal al klaar maar, het bleek nog beter te kunnen. Van de schade is nu echt niets meer te zien
Een foto van de binnenkant van de tailfin van de aanhanger. Een simpel dwarsbalkje voorkomt schade aan de kist. Aan de enthausiaste gezichten van de technici te zien wordt deze modificatie JS standaard.
De JR met aanhanger en rudderprobleem, de ML met motorproblemen en de D-KDRY waar voor de ML de motor uitgesloopt werd. De wissel bleek te vergeefs. Ook bij een andere motor bleek het probleem niet opgelost
Uys maakte wat tijd vrij voor een uitgebreide vliegtuig briefing. Slechte ervaringen met topvliegers die op de eerste vlucht duizenden euros' schade maakten, zijn de oorzaak.
Het callsign dat Alica ons gaf om op de kist te plakken, over de letters ZT-GJR. Uiteindelijk was het niet nodig.
Enkele dagen geleden maakte ik met Jason nog een vluchtje met de Janus
De Tweede vlucht met de JS3, met 100 liter water. het schijnt bijna onmogelijk te zijn om de kist de eerste meters recht te houden, omdat het water altijd wel naar een kant loopt. Het advies was om de watertanks maar gewoon vol te gooien. In Afrika gooit men er water in totdat het er aan aan alle kanten uitspuit. Als ik dat doe, gaat de kist 50 kilo over zijn maximum gewicht, maar ook dat vindt men hier niet interessant. Een water meter (ik heb er twee op Gariepdam) bleek op Pocth niet voor handen. Het enig dat overbleef was het 5 liter watertankje dat ik in de auto had. We pasten netjes 100 liter water af en balanceerden de kist nauwkeurig. Misschien was dat de reden dat de start zonder de geringste problemen verliep.
Terug op het vliegveld was opschieten geboden, De lucht werd zwart en het regende aan alle zijden. Helaas moest er eerst nog een ASH 25 de hangaar in en dat betekende dat alles herschikt moest worden. Uiterst rechts onze JS3 die er als laatste in moet.
Brigitte helpt mee om in gestrekte draf het motorvliegtuig voor de donderbui in de Hangaar te krijgen.